Μέτρημα

μετρούσα τις μέρες
με έναν αόριστο και ασταθή τρόπο
χωρίς αριθμούς η αλήθεια είναι

σ΄αυτό το αγκάλιασμα
επιθυμίας και ανασφάλειας
ήμουν ζωντανός
στο έτσι και στο αλλιώς

μονάχα με την μουσική
θα μπορούσα να μιλήσω

πίνακας: Henri Matisse

Κιμωλία

επιστρέφοντας περπάτησα
κάτι είχε αλλάξει

αλλά μου πήρε χρόνο
για να το καταλάβω

με μια άσπρη κιμωλία
έγραψα τότε τις πρώτες λέξεις

πίνακας: Henri Matisse

Kατάφαση

παραφωνίες του χρόνου

άψυχοι δεσμοί
ο φόβος

όμως

όλος ο χρόνος
όλα τα πλάτη και τα μήκη του χώρου
όλοι όσοι τέλειωσαν
ζήσαν δε ζήσαν
ψιθυρίζουν ναι

(πίνακας Auguste Macke)

Χελιδόνι

Η ίδια μουσική
Μην ξαφνιάζεσαι

Απόηχος είναι


Τώρα
Ένα χελιδόνι
Φωτεινή αθωότητα
Τραγούδι σε Λα μείζονα

Η ψυχή μου στρέφεται εκεί.

Ερημιά

Ο παλιός, γνώριμος χώρος με πονούσε με όσα δεν στέγαζε πια. Τα χαραγμένα μηνύματα. Την προσμονή.

Έξω φυσάει κι ακούω το λύγισμα τον χόρτων του καλοκαιριού. Η θάλασσα είναι άδεια και με πληγώνει ακόμα κι αυτή. Για λίγο.

Είναι αυτή η αίσθηση μιας επιθυμίας αβέβαιης. Προδοσία φωνάζει το μέσα σου, αλλά ούτε που το πιστεύω.

Μιλάω για κάτι πιο πρωταρχικό, πιο δύσκολο.

Σύννεφα τρέχουν και φεύγουν. Είναι άνεμος. Είναι ο χρόνος μου που αδειάζει.

Τότε αγκαλιάζω πιο δυνατά.

Τρόμος

Στο όνειρο μου την είδα, όπως παλιά, μόνο που ήταν ξένη, κατά κάποιο τρόπο.

Ύστερα ήταν το ξεκλείδωμα μιας άγνωστης πόρτας. Τι περίεργο που τα κλειδιά μου ταίριαζαν. Δεν έπρεπε καν να δοκιμάσεις! Το ξέρω επειδή μετά, όταν στα δικά μου γύρισα, τα βρήκα πειραγμένα.

Πίσω απ΄αυτά τρόμος.