Θα τριγυρίζω τους δρόμους της πόλης κρατώντας ένα σφυρί και μια αγκαλιά γεμάτη καρφιά. Σε τυχαία σημεία θα καρφώνω. Να αφήνω ίχνη να με θυμούνται οι άνθρωποι.
Θα τραγουδάω τη νύχτα άκυρες μελωδίες, χωρίς αρχή και τέλος. Αυτά δεν θα είναι τραγούδια θα είναι κραυγές.
Θα γδύνω την ψυχή μου χωρίς ντροπή ακόμα κι εκεί που όλοι το ξέρουν πως δεν πρέπει
Γύρισα πάλι, ηττημένος, πολλά κομμάτια, πιο αδύναμος, κάπως φοβισμένος.
Θα τραγουδάω τη νύχτα άκυρες μελωδίες, χωρίς αρχή και τέλος. Αυτά δεν θα είναι τραγούδια θα είναι κραυγές.
Οδηγώ τη ζωή μου με προσοχή σε δρόμους χωρίς χάρτη.
Θα γδύνω την ψυχή μου χωρίς ντροπή ακόμα κι εκεί που όλοι το ξέρουν πως δεν πρέπει
Ανασυντάσσω τις αδυναμίες μου.
