Αργά τη νύχτα, το ξημέρωμα θέλει ώρες ακόμα. Σε ξένο τόπο ανάμεσα σε άλλους, μόνος. Ό,τι και να γράψω μοιάζω άσκοπο και χαμένο. Λείπει η φλόγα στα λόγια μου. Ένα, δύο, τρία. Δοκιμάζω τη φωνή μου. Ένα, δύο, τρία, μετράω τη ζωή μου. Φοβάμαι για το μέλλον, όχι χωρίς λόγο. Να προσέχεις! Να προσέχει! Σύνελθε! μου λένε οι φωνές της λογικής και έχουν δίκιο Πληγωμένο παιδί, κλεισμένο στο δωμάτιο του. Ένα παράπονο.Γράφω για να αδειάσουν αυτά που χρειάζεται να αδειάσουν. Γράφω για να καθαρίσω.
No comments:
Post a Comment