Thursday, July 7, 2011

Σπάσιμο

Έφτιαξα έτσι την κατάσταση ελπίζοντας σε ρήξη. Αργά ή γρήγορα. Βέβαια, δεν έχω την πολυτέλεια του χρόνου. Ούτε κι εσύ. Κανείς μας δεν την έχει. Αλλά εγώ περιμένω. Εσένα. Κι εσύ εμένα. Έτσι παγιδευτήκαμε.

Τόσο βλέπω σήμερα. Πιο πέρα κενό.

7 comments:

bluesmartoula said...

Σπάσιμο, ρήξη, πολυτέλεια, παγίδα...
Σαν κοιτάς μέσα απο σπασμένο γυαλί, η ορατότητα περιορίζεται, η πραγματικότητα διαστρεβλώνεται...
Κι έχουν κι αυτή την ιδιότητα τα σπασμένα να μην ξανακολλάνε...
Κι η παγίδα γίνεται ακόμη πιο απειλητική...
Γλυκειά Καληνύχτα

helorus said...

Γιατί με έλκουν οι παγίδες;

...

Κρατάω τη γλύκα της καληνύχτας σου :)

bluesmartoula said...

Η αόρατη απειλή-πρόκληση μιάς παγίδας...
Θα περάσεις απέναντι ή όχι? Κι άν περάσεις, θα βγείς αλώβητος ή ανεπανόρθωτα πληγωμένος? Κι άν δεν περάσεις, τί θ'απογίνει?
Τελικά σε έλκουν οι παγίδες ή τ΄άγνωστα αποτελέσματα που θέλεις να τα γνωρίσεις?
Κρατάω ... την πολυτέλεια του χρόνου :)

helorus said...

Ούτως ή άλλως, αλώβητοι δεν θα τη βγάλουμε.

Οι δισταγμοί περιτοί. (Είπα, διστάζοντας!)

;)

bluesmartoula said...

Πιό "σοφοί", όμως, σίγουρα θα είμαστε.
Οι απαντήσεις σίγουρες (είπα με σιγουριά!)
Υ.Γ. Λατρεύω τα λογοπαίγνια...
;)

helorus said...

Καλημέρα σου! Πιο σοφοί, ολο και πιο σοφοί μέχρι που έρχεται κάποια στιγμή που η σοφία δεν έχει και τόση σημασία.

Ολο μαθαίνουμε να ζούμε και όλο και διαπιστώνουμε πόσο μεγάλη πρόκληση είναι. Ας είναι! Αυτη είναι η φύση μας.

"Στα σκοτεινά
πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε..."
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά. [Σεφέρης]

bluesmartoula said...

Κι είχα μια απέλπιδα αυταπάτη πως η σοφία εξαφανίζει τους δισταγμούς....
Άς είναι! Μένω με τις παγίδες κι ας προχωρώ στα σκοτεινά....

Post a Comment