Thursday, March 8, 2012

Αμηχανία

Η ποίηση στέρεψε. Είμαι εδώ χωρίς να έχω λόγια. Μήπως να πω κι εγώ αντίο; Αλλά δεν είμαι έτοιμος. Είναι ένας τόπος μου εδώ που με συντρόφεψε για πολύ καιρό. Ας μην είμαι αχάριστος. Το προηγούμενο blog έκλεισε. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Μια ολόκληρη εποχή έγινε παρελθόν. Απολιθώθηκε. Με όμορφο και πικρό συνάμα τρόπο. Τόσο πολύτιμες στιγμές ζωής. Δε μετανιώνω για τίποτα από τότε. Αποτυπωμένες κρατώ τις αναμνήσεις μου.

1 comment:

bluesmartoula said...

Τουλάχιστον είσαι καλά! Κι αυτό μετράει. Κι εμένα στέρεψε η "έμπνευση", αλλά παραμένω, "ανήμπορη" και χωρίς καμμία πρόθεση να αποκοπώ απο ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου... Παραμένω, πλέον για να μαθαίνω πως όσοι ήταν μαζί μου σ΄αυτό το ταξίδι υπάρχουν, ανασαίνουν κι είναι καλά. Γιατί οι συντροφιές και τα παρεάκια δεν ξεχνιούνται ή τουλάχιστον δεν πρέπει να ξεχνιούνται... Γλυκειά Καληνύχτα

Post a Comment