Τραβάω απ΄τα μαλλιά το πάθος μήπως κι ανθίσει. Αρκετά! Ξαναγυρίζω πάλι στις πηγές. Δεν μας αρμόζει από στεκούμενα νερά να ξεδιψάμε.
Φωτεινές χαραγματιές έχεις στο δέρμα σου, ευτυχώς ακόμα. Κοίτα!
Κοιτάω στην άλλη πλευρά κι επιτέλους αφήνω για σήμερα πίσω μου, το καύκαλο μιας πεθαμένης χελώνας, ένα σπασμένο κομπολόι και μια πέτρα που είχα μαζέψει το περασμένο καλοκαίρι.
Μην περιμένεις εκεί που δεν είσαι.
Φωτεινές χαραγματιές έχεις στο δέρμα σου, ευτυχώς ακόμα. Κοίτα!
Κοιτάω στην άλλη πλευρά κι επιτέλους αφήνω για σήμερα πίσω μου, το καύκαλο μιας πεθαμένης χελώνας, ένα σπασμένο κομπολόι και μια πέτρα που είχα μαζέψει το περασμένο καλοκαίρι.
Μην περιμένεις εκεί που δεν είσαι.
No comments:
Post a Comment